Wednesday, October 31, 2012

YouTube Special: In Search of the Giant Anaconda

असे चक्रावून जाऊ नका - "हे काय? सलग तिसरा भाग सापांवर?? " म्हणून. मी तरी काय करू? साप आणि ऑस्टिन महाशय असे आणखीन एक combination मला YouTube वर सापडले. हा anaconda वरील भागसुद्धा मी कितीतरी दिवस शोधत होते. पण अडचण तीच. कार्यक्रमाचे नाव काही केल्या सापडत नव्हते. अखेरीस सापडले एकदाचे. आता YouTube वर लिहीतेच आहे तर हा भाग शेअर न करून कसे चालेल?


तर Anaconda - त्याच्यावरील भयंकर Hollywood चित्रपट पाहून आपल्याला माहित झाला आहेच. :) (त्या चित्रपट मालिकेतील तिसरा भाग तर अगदी कहर आहे - काय तर म्हणे साठ फुटी anaconda !! त्याची भीती वाटण्याऐवजी  हसूच येते.)


असो, पण इथे मात्र ऑस्टिन महाशय निघाले आहेत खऱ्याखुऱ्या green anaconda च्या शोधात. जाऊन पोचले आहेत थेट amazon नदीवर. :) या नदीवरचा त्यांचा मनोरंजक प्रवास आणि शेवटी त्यांच्या प्रयत्नांना आलेले यश हे सर्व चित्रित करणारी अतिशय सुंदर documentary - त्याची लिंक:
 http://www.youtube.com/watch?v=bENFSFR9LMw

Happy Viewing. :)


 

Monday, October 29, 2012

YouTube special: In Search of the King Cobra

नमस्कार,
YouTube special मालिकेतील हा तिसरा भाग. परत एकदा नागाधीराजालाच समर्पित. :)
तुम्ही Austin Stevens हे नाव ऐकले आहे का? National Geographic व Discovery ही channels नेमाने बघणाऱ्या सर्वांनाच ही वल्ली माहित असेल. मोठा अवलिया इसम - फोटोग्राफर, सर्पमित्र, इत्यादी अनेक बिरुदे लागलेला एक खराखुरा निसर्गप्रेमी. त्याच्या निवेदनाने आणि वावराने नटलेली ही किंग कोब्रा वरील आणखी एक documentary. त्यात नायक अर्थातच किंग कोब्रा असला, तरीही इतर असंख्य प्रकारच्या सापांविषयी अतिशय रोचक माहिती या Stevens साहेबांनी दिली आहे. सोबतीला त्यांच्या अनेक live performances ची फोडणी आहेच. एकूण काय, तर कोणत्याही सर्पप्रेमीने अजिबात चुकवून चालणार नाही अशी ही documentary. तिची लिंक खाली देत आहे.
http://www.youtube.com/watch?v=qTG0ITwemLc



Sunday, October 28, 2012

YouTube Special: Secret of the king cobra

किंग कोब्रा ... नागधीराज !! जगातील सर्वात विषारी तरीही सर्वात देखणा सर्प. hypnotic. या सापाकडे पहिले की कुतूहल, भीती, आदर अशा सर्वच भावनांची मनात गर्दी होते.
National Geographic channel ने काही साधारण दोन वर्षांपूर्वी किंग कोब्रा वर जवळपास एक तासाभराची सुंदर आणि अतिशय माहितीपूर्ण documentary प्रक्षेपीत  केली होती. ती आम्हा उभयतांनी अगदी तन्मयतेने पाहिली. त्या documentary मध्ये किंग कोब्राच्या एकंदरीत आयुष्याचा मागोवा घेतला होता. त्यातील एका प्रसंगाने तर आम्हाला कमालीचे disturb केले. एकंदरीतच मिळालेल्या रोचक माहितीमुळे या जातिवंत जनावराविषयीचे कुतूहल खूप वाढले.
त्यानंतर बरेच दिवस आम्ही ही documentary YouTube वर मिळते का ते पाहण्याचा प्रयत्न केला. पण व्यर्थ. किती तरी वेळा "किंग कोब्रा" असा सर्च टाकला पण हवे ते काही गवसले नाही. बरे, कार्यक्रमाचे नावही नीट माहित नव्हते. आणि एक दिवस अनपेक्षितपणे खालील लिंक मिळाली-
http://www.youtube.com/watch?v=XiYOW7XMM1E
आमच्या आनंदाला पारावर उरला नाही. या कार्यक्रमाचे पुढचे तीन भाग खालील लिंक्सवर उपलब्ध आहेत.
http://www.youtube.com/watch?v=gNRrdYcUHv4&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=v5vH78Kv1ik&feature=relmfu
http://www.youtube.com/watch?v=McsCnX42UVc&feature=relmfu





Friday, October 26, 2012

YouTube special: हर दिल को सुनाते है...

नमस्कार,
YouTube - मनोरंजन क्षेत्रातील नवा आध्याय !! माहितीचा खजिना. आपल्याला हवे ते मिळवून देणारी अलिबाबाची गुहा..!! कोणतेही गाणे हवेय?, एखादी जुनी documentary बघायचेय? कि चक्क एखादा चित्रपट पहायचा आहे?प्रश्न कितीही, उत्तर एकच - YouTube..!!
पुढील काही दिवस मी YouTube वरील माझे शोधकार्य आपल्याबरोबर शेअर करणार आहे. आता तुम्हाला वाटेल यात काय विशेष? एखादा योग्य तो keyword टाकून हवी ती गोष्ट मिळवणे कितीसे कठीण आहे? त्यासाठी म्या पामराने खास लेखमाला वगैरे खरडायची काय गरज आहे? पण माझा अनुभव असा आहे की अशा प्रकारच्या सरळ साध्या  शोधमोहीमेतही अनेक अडचणी येऊ शकतात. काही वेळा कार्यक्रमाचे नीट नावच माहित नसते. तर काही वेळा गाण्याचे शब्द -म्हणजे धून तर डोक्यात घोळत असते पण कुठेतरी काहीतरी अडते हे खरे. :)
असो, तर या लेखमालेचा उद्देश हा, मला सापडलेला माहितीचा मनोरंजक खजिना आपल्यापुढे मांडायचा, इतकाच आहे.  या लिंक्स  पाहून अगदी मुठभर लोकांना जरी काही तरी हवे ते गवसल्याचा आनंद मिळाला तरी मला खूप समाधान आहे.
तर, आजचा पहिला भाग -  २० वर्षापूर्वीच्या दूरदर्शनवरील गाजलेल्या एका सिरीयलवरचा !! माझी खात्री आहे, ही सीरिअल आजही अनेकांच्या मर्मबंधातील ठेव असेल. दीपिका देशपांडे आणि कंवलजीत सिंग यांच्यातील अनुबंध हळुवारपणे उलगडणारी, आणि बरोबर १४ भागात संपूनही खूप  हुरहूर लावून गेलेली अशी ही सीरिअल - अर्थात फरमान..!!


इतकी वर्षे झाली तरी ही सीरिअल आठवणीच्या कप्प्यात खास जागी विराजमान आहे. ती मिळवण्याचा मी आटोकाट प्रयत्न करत होते- खूप दिवस. YouTube ही अर्थातच शोधून झाले होते, पण हाती लागला तो २ मिनिटाचा एकमेव एपिसोड.. :( पण म्हणतात ना -प्रयत्ने वाळूचे... , तसेच झाले. माझ्यासारखीच अनेकांची इच्छा तीव्र असणार बहुतेक म्हणून एक दिवस पाहते तो काय? फरमानचे सर्व भाग खुद्द दीपिका देशपांडेनेच  अपलोड केले होते... एखादा खजिना सापडल्याचा आनंद झाला त्यावेळी... पहिल्या भागाची लिंक खाली जोडत आहे -

http://www.youtube.com/watch?v=tmuKNpF7Ge0


त्यापुढील सगळे भाग आपल्याला शेजारील विंडो मधून access करता येतील.
तेंव्हा Happy Viewing. आपल्या प्रतिक्रिया जरूर कळवा.

Thursday, October 25, 2012

Buon appetito! - अर्थात Happy Pasta Treat

आताच कॅमेऱ्यामधील सगळे फोटो कॉम्पुटरवर घेत होते. सर्व फोटो कॉपी  झाल्यावर ते पुन्हा निवांतपणे चाळणे ओघाने आलेच. बघताना मध्येच एका फोटोपाशी थबकले. माझ्या आवडीच्या ट्रेमध्ये तीन बाउल भरून पास्ता रचलेला. कधी काढला होता बरे हा फोटो?.. हं, साधारण महिन्यापूर्वीचा दिसतोय - आणि मग down the memory lane जाता जाता शेवटी त्या रविवारच्या सुंदर दुपारपाशी येऊन थबकले.
रविवार असूनही दोन्ही बायका येऊन त्यांची कामे करून गेल्या होत्या. (हा भाग्ययोगच एकप्रकारे. कारण काही वेळा सुट्टीच्या दिवशी आम्ही तयार होऊन बसलो असतो बाहेर जाण्यासाठी व या पठ्ठया काही यायचे नाव घेत नाहीत.) आम्हीपण सर्व आवरून निवांतपणे सोफ्यावर आपापल्या आवडत्या जागी विराजमान झालो होतो. टीव्हीवर (कधी नव्हे तो) तिघांच्याही आवडीचा मनपसंत चित्रपट चालू होता. साधारण एकच्या सुमारच तिघानाही एकदमच भुकेची जाणीव झाली. व तिघानाही पास्त्याचे डोहाळे लागले. मग काय, त्यांचा सेनापती (अर्थात अस्मादिक) लागले तयारीला. घरात तशी सगळीच तयारी होती. देर थी  तो बस्स  सभी चीजोंको एकसाथ मिलानेकी !! उनपे थोडा प्यार छिडका, और तय्यार हो गया- मम्मी स्पेशल पास्ता !! (थोडेसे - नाही, बरेचसे- नाटकी वाटते का? कदाचित जाहिरातींचा परिणाम असेल.. By the way,  माझा मुलगा अजून तरी आम्हा दोघांना स्वच्छ आई-बाबा असेच म्हणतो.. :)  )
तर कुठे होते मी? हं, पास्ता !! चला तर, पाहूया साहित्य आणि कृती?
साहित्य:
sunfeast pasta treat चे एक पाकीट (double pack- मी कॉर्न-बेस असलेला घेतला होता.)
चिरलेल्या भाज्या - जसे की कोबी, कांदा, टोमाटो, बिन्स, गाजर, किंवा suitable आणि आवडणाऱ्या दुसऱ्या कोणत्याही (पथ्य एकच की त्या सर्व भाज्या बारीक चिरून घ्याव्यात.)
दोन चमचे बटर
दोन चमचे ओलिव्ह तेल
५-६ पाकळ्या लसूण बारीक चिरून
चवीपुरते मीठ
mixed hurbs
चीज वगैरे आवडीनुसार
कृती:
  1. प्रथम बटर मध्ये चिरलेला लसूण परतून घ्यावा व त्यातच चिरलेल्या भाज्याही परतून घ्याव्यात.
  2. भाज्या शिजत असतानाच एकीकडे पास्ता नेहेमीच्या पद्धतीने करून घ्यावा. (आपण दो-मिनिट नुडल्स करतो त्याच प्रकारे). पास्ता पाण्यात उकळत असतानाच त्यात दोन चमचे ओलिव्ह तेल घालावे. 
  3. पास्ता नीट शिजला कि तो भाज्यांमध्ये मिक्स करावा.
  4. या मिश्रणात चवीपुरते मीठ (भाज्यांसाठीच, कारण पास्ता-मेकर मध्ये मीठ असते), व mixed-hurbs घालावेत.
पुढील दोन मिनिटात पास्ता तयार आहे. त्याचा आस्वाद घ्यावा.




Wednesday, October 24, 2012

दसरा स्पेशल- अरिनमेवा

नमस्कार,
पुन्हा एकदा आपल्या सर्वांच्या जिव्हाळ्याचा विषय- अर्थात खादाडी.
आता तुम्ही म्हणाल की जर दसरा स्पेशल असे शीर्षक आहे तर नक्कीच ही श्रीखंडाचा कुठलातरी प्रकार टाईपणार असेल. :) पण अरिनमेवा हा काय प्रकार आहे? सांगते.
अरिन म्हणजे आमच्या सुपुत्राचे नाव आणि त्याच्यासाठी केलेला खाऊ म्हणजे अरिनमेवा. :) (थोडेसे 'रानमेवा' सारखे. :) )
त्याला आवडते म्हणून गेल्या आठवड्यात जवळपास ५ लिटर दुधाचे श्रीखंड करून ठेवले होते, आणि त्यातले तो रोज थोडेथोडे इमाने-इतबारे संपवत होता. :) त्यामुळे आमच्याही सर्वांगाला मुंग्या चिकटतील कि काय, अशी शंका येण्याइतपत साखर खाऊन झाली होती. तेंव्हा म्हटले की दसऱ्याला पुन्हा साखरेने ओथंबलेले पक्वान्न करण्यापेक्षा दुसरे काहीतरी ट्राय करावे. (सौ चुहे खाके .... दुसरे काय) ! ह्या सुविचारातून जन्म झाला आजच्या लाडवांचा !! आता इतके पुराण सांगून झाल्यावर कृती सांगू का? :) तर-
साहित्य-
जाडसर कणिक २ वाटया
जाड मुगाचे पीठ १ वाटी
बदाम पावडर अर्धा वाटी
खारीक पावडर, तीळ पावडर, खसखस पावडर हे सगळे मिळून अर्धा वाटी
ओला खजूर एक वाटी
तूप दीड वाटी
पिठीसाखर ५ मोठे चमचे

कृती-
  1. प्रथम ओला खजूर तीन-चार तास भिजत टाकावा. मग त्यातील बिया काढून टाकाव्यात आणि मिक्सरमधून त्याची गुळगुळीत पेस्ट तयार करून घ्यावी.
  2. बदाम ३-४ तास भिजत टाकून साले काढून घ्यावीत व बदामांचीही पावडर तयार करून घ्यावी.
  3. तीळ व खसखस खमंग भाजून घ्यावे आणि त्यांची पण पावडर करून घ्यावी. खारीक पावडर तयार बाजारात मिळते.
  4. मग एक वाटी तुपात कणिक खमंग भाजून घ्यावी. त्यातच बदाम, खारीक, खसखस, व तीळ या सर्व पावडरी टाकून पुन्हा हे मिश्रण परतून घ्यावे. consistency साठी नंतर हे सर्व साहित्य फूड प्रोसेसर मधून फिरवून घ्यावे.
  5. दुसऱ्या पातेल्यात अर्धा वाटी तुपामध्ये मुगाचे पीठ छान भाजून घ्यावे. हे मिश्रण सैलसर झाल्यावर आणि पिठाचा उग्र दर्प गेल्यावर त्यामध्ये  खजुराची पेस्ट टाकून पुन्हा परतून घ्यावे.
  6. ही दोन्ही मिश्रणे एकत्र करावीत त्यांच्यामध्ये पिठीसाखर टाकावी, आणि लगेच हाताला थोडेसे तूप लावून, या मिश्रणाचे (जमतील तसे) लाडू वळावेत. 
तर आज हा प्रयोग करून पाहिला, आणि जेंव्हा आमच्या चिरंजीवानी लागोपाठ दोन लाडू पळवले, तेंव्हा प्रयोगाच्या यशस्वीतेची पावती पण मिळाली. :)









Tuesday, October 23, 2012

इंग्लिश विंग्लिश- अर्थात शोध स्वतःचा !!

गेल्या आठवडयातील सर्वात सुंदर गोष्ट कोणती असेल तर इंग्लिश विंग्लिश हा चित्रपट दोन वेळा पाहता आला- एकदा माझ्या best half बरोबर आणि दुसऱ्या  वेळेला आईसोबत.
खरच सांगते, काय सुंदर अनुभव होता. श्रीदेवीच्या आतापर्यंच्या पडदाभर व्यापून उरणाऱ्या  अस्तित्वाला वेगळ्या प्रकारे छेद देणारा.. त्याचवेळी तिची नवीन इमेज आपल्या मनभर व्यापून टाकणारा..
हा चित्रपट दोन स्त्रियांचा- एक अर्थातच श्रीदेवी, आणि दुसरी या चित्रपटाची दिग्दर्शिका गौरी शिंदे !! चित्रपट प्रदर्शित होण्यापूर्वी सर्वसामान्य लोकांना माहित नसलेली गौरी आज घराघरात जाऊन पोचली आहे. कोणताही बडेजाव न आणता गोष्टीरूपात तुमच्या-आमच्या आयुष्याची कथा सादर करायची तिची हातोटी विलक्षण आहे. तसे पहिले तर हा विषय खूप नवीन आहे असे नाही. तरीही तो पडद्यावर पाहताना एक क्षणही कंटाळा येत नाही हे श्रेय या दोन superwomen चे. मांडणीतला इतका साधेपणा, विषय सोपा करून सांगण्याची वृत्ती, पण तरीही.. तरीही काहीतरी वेगळे, थेट भिडणारे असे तत्वज्ञान.. असा त्रिवेणी संगम या चित्रपटाच्या निमित्ताने पाहायला मिळतो.. भाषा शिकणे हे केवळ निमित्त, पण त्या अनुषंगाने इतर कितीतरी महत्वाच्या मुद्द्यांना हा चित्रपट स्पर्श करतो.
गोष्ट एका संसारी स्त्रीची. राजा-राणी, दोन मुले व मुलांची आजी असे पुण्यातील सुखी कुटुंब. बाबा नोकरी करणारे, व आई  गृहिणी - हो गृहिणीच, कारण तसे पहिले तर ती अतिशय निगुतीने लाडू करून ते विकत असली तरी घरच्यांच्या दृष्टीने हा प्रकार फारसा दखल न घेण्याजोगा - घरचे लोक ही  तुमच्या-आमच्यासारखीच सामान्य माणसे. ती वाईट, खलनायकी मुळीच नाहीत. त्या चौघांचेही त्या गृहिणीवर खूप प्रेम आहे- अगदी सासुचेसुद्धा !  पण झालेय असे, की ही कथानकाची नायिका, खरेतर अतिशय हुशार असूनही कुठेतरी आत्मविश्वास गमावून बसली आहे. त्याचे मुख्य कारण म्हणजे तिचे इंग्लिश कच्चे आहे. त्यामुळे ती नकळतपणे मुले व नवऱ्याच्या चेष्टेचा विषय झाली आहे. तिला जाणूनबुजून दुखवायचा प्रयत्न कोणी करत नसले, तरी आपली नायिका मात्र आतल्याआत कुढत आहे. "आपण कोणालाच नकोसे आहोत की काय? " असा थोडासा टोकाचा विचारही कधीकधी तिच्या मनात येऊन जातो. (चित्रपटाच्या शेवटी ती तिच्या या अवस्थेची कारणमीमांसाही अतिशय समर्पकपणे आणि नेमकेपणाने करते. )


तिच्या आयुष्याला कलाटणी मिळते जेंव्हा तिला तिच्या भाचीच्या लग्नासाठी एकटीला अमेरिकेला जावे लागते. त्यानंतर तिचे एका -चार आठवडयांमध्ये इंग्लिश शिकवणाऱ्या - क्लासमध्ये जाणे, तिचे तेथील सोबती, आणि सर्वात शेवटी तिचा परत आलेला आत्मविश्वास, या सर्व इथे वाचण्यापेक्षा अनुभवायच्याच गोष्टी आहेत.


या चित्रपटाचा आत्मा अर्थातच श्रीदेवी. एक मध्यमवयीन, आत्मविश्वास गमावलेली स्त्री तिने ज्या तडफेने रंगवली आहे त्याला खरोकारच तोड नाही !! एरवीची नृत्यात अप्सरा असलेली श्री, या चित्रपटातील काही मोजक्या प्रसंगात ज्या प्रकारे अडखळत, लाजत नाचते त्या अभिनयाला खरच hats off !!! शशी गोडबोलेची (या चित्रपटाची नायिका) खंत, उदासी, मध्यमवर्गीय साधेपणा, आणि तरीही अंगभूत हुशारीमुळे नवीननवीन आव्हानांना सामोरे जाताना परत मिळालेला आत्मविश्वास, त्याचबरोबर दुसऱ्यांचे  आपल्या प्रेमात पडणे अतिशय समजूतदारपणे आणि maturity ने हाताळायची वृत्ती  ह्या व अशा असंख्य गोष्टी श्रीदेवीने अतिशय समजून घेऊन साकारल्या आहेत. तिच्या तोंडी असलेले कितीतरी वरवर सहज वाटणारे संवाद पण एखादे तत्वज्ञान सांगून जातात. हे श्रेय अर्थात दिग्दर्शिकेचे. संपूर्ण चित्रपटात कुठेही भपका नाही. खोटा डामडौल नाही. आहेत ती तुमच्या-आमच्या सारखी हाडामासाची जिवंत माणसे !! मेणाचे पुतळे नव्हेत...!!



अर्थात वर म्हटल्याप्रमाणे भाषा शिकणे हे निमित्तमात्र, पण या चित्रपटात जो मुख्य विचार मांडला आहे तो खरोखर स्तुत्य आहे. चित्रपटाच्या शेवटी श्रीदेवी आपल्या फ्रेंच सोबत्याला उद्देशून म्हणते - जब हम अपने आपको पसंद नही करते, अपने आपसे नफरत करते है, तो आसपास की कोई चीज हमे अच्छी नही लगती और मन दुसरी, नयी चीजोंकी तरफ आकर्षित हो जाता है. मगर जब हम खुदसे प्यार करना सीख जाते है, तो वोही चीजे हमे बिल्कुल नयी लगने लगती है. Thank you for teaching me to love myself.... "




खरेच, स्वतःवर प्रेम करणे, स्वतःमधील असामान्यत्व शोधणे आणि त्याच्या जाणीवेने आतून शांत होणे.... किती सुंदर process आहे नं  ही ! पण आजूबाजूच्या भाऊगर्दीत हरवून जात असताना आपण नेमके आत्मभान जपायला विसरतो. त्याचे परिणाम - हरवलेला आत्मविश्वास, दुखावलेली मने, वाटणारी खंत... एक ना दोन !!
चला तर, स्वतःला थोडेसे मोकळे करू या. ज्या इज्जतीची, मानाची आपण समाजाकडून अपेक्षा करतो, ती सर्वप्रथम आपणच आपल्याला देऊ या. आत दडलेल्या कलाकाराला जागे करू या. आपल्यामध्ये काय उणीवा आहेत त्याच्याबद्दल विचार करून खंतावत बसण्यापेक्षा आपल्यातील गुणांना मनोहारी पैलू पाडू  या..!!






आपणा सर्वाना विजयादशमीच्या खूप साऱ्या  शुभेच्छा.. !!

टीप: वरील सर्व चित्रे महाजालावरून साभार...
















Friday, October 12, 2012

अकेले है, तो क्या गम है ?

' मनुष्य हा समाजप्रिय प्राणी आहे'
'Man is a social animal '

लेखाचे शीर्षक म्हणजे वरील समाजमान्य कल्पनेला उघडपणे छेद  देणारे आहे, याची मला कल्पना आहे. बऱ्याच जणांना असेही वाटेल की "काय बोलतेय ही ?" एकटेपणा हा फक्त लादलेला असू शकतो. एकटेपणात आनंद कुठून आला? मला ओळखणारे काही कदाचित असेही म्हणतील, "सर्व काही दृष्ट लागण्यासारखे चालू असताना कसला एकांत हवाय हिला? काहीतरीच खूळ आहे झालं."
पण तुम्हाला सांगू का? मी कायम एकटेच राहण्याचा प्रचार आणि समर्थन अर्थातच करत नाही आहे हं ! मी म्हणतेय तो एकांत म्हणजे स्वतःच स्वतःला बक्षीस दिलेले आयुष्यातील काही क्षण !!
असे कधी जाणवलेय का तुम्हाला, की आयुष्यातील बराच काळ  आपण कोणाचेतरी-कोण असेच जगत असतो- जसे की राजूचे बाबा, मिनीची आई, रेवाची सासू, मिसेस काळे, टीमचा manager, सोसायटीचा गुरखा, कामतांकडील पोळ्यावाली वगैरे वगैरे.. लक्षात आले न मला काय म्हणायचेय ते ! अर्थात या सगळ्याच्या विरुद्ध नाही आहे हं मी. एका निरोगी, सुदृढ समाजाकरिता हे सर्व धागेदोरे आवश्यक आहेत.आपल्या आयुष्याचे इंद्रधनुष्य या सर्व लोकांमुळेच तर सजत असते.
हे सर्व मान्य केले तरीसुद्धा काही वेळा मात्र आपला स्वतःचा  रंग कोणता? असा प्रश्न भेडसावत राहतो मनाला. आजूबाजूच्या -एरव्ही आपल्या आत्यंतिक जवळच्या- माणसांची गर्दी वाटू लागते. त्यांच्या गुजगोष्टी या गोंगाट वाटू लागतात. त्यांच्या सहज केलेल्या सूचना या आपल्यामध्ये केलेला हस्तक्षेप वाटू लागतो.....
यापैकी काहीही झाले की खुशाल समजावे - आपल्या मनाला आपली गरज आहे !! सारे काही, थोड्या वेळापुरते बाजूला ठेवून फक्त मनाचे ऐकायचे आहे. त्याचे लाड करायचे आहेत. काहीही हस्तक्षेप न करता त्याच्या सगळ्या तक्रारी ऐकून घ्यायच्या आहेत.
माझ्या मते तरी प्रत्येकाला कधी न कधीतरी अशा एकांताची नितांत आवश्यकता असते. हे एक प्रकारचे cleansing आहे म्हणा ना!! आपल्या मनाचे. मनातील सर्व शंका-कुशंका, चिडचिड, राग बाहेर काढून पुन्हा नव्याने आयुष्याला, आपल्या माणसाना सामोरे जायचे...
मला तरी असे cleansing खूप आवडते. आज असेच झाले. तसे काहीच कारण नसताना मन उगाचच मलूल झाले होते. काही सुचत नव्हते. एक प्रकारची बेचैनी भरून राहिली होती. मनाचे ओरडणे बाहेर ऐकू येईल कि काय अशी शंका वाटायला लागली तेंव्हा ठरवले, की स्वतःलाच छान मेजवानी द्यायची. आतून शांत व्हायचे.. मग काय, lunch-break मध्ये माझ्या आवडीच्या एका छानश्या हॉटेलमध्ये गेले- हो, एकटीच.. ! त्या तारांकित हॉटेलमधील कर्मचारीवर्गही चेहेऱ्याने  ओळखीचा झाला आहे. आजवर मी, माझे पतीदेव, व आमचे पिल्लू, अशा त्रिकुटाचे स्वागत करण्याची सवय असलेल्या त्या लोकांना मला एकटीलाच पाहून थोडे आश्चर्यच  वाटले. पण त्यांनी तसे न दर्शवू देता मला छान कोपऱ्यातले टेबल दिले. माझा पुढील एक तास अतिशय मस्त गेला. मेनुमधील चविष्ट डिशेस खाऊन बघताना मला जाणवले की  कितीतरी दिवसात आपण मनापासून पदार्थांच्या चवीच  घेतल्या नाही आहेत. असे एकटे बसलोच नाही आहोत बरेच दिवसात आपण...लोकांच्या -एकट्या माणसाकडे बघून टाकल्या जाणाऱ्या- सहानुभूतीच्या नजरांचीसुद्धा इतकी गम्मत वाटत होती !! शेवटी dessert खाताना मला कळले की  आपले मन पण आपल्यासारखेच तृप्त, शांत झाले आहे.... Alexander Pope या सुप्रसिद्ध कवीची "solitude" ही कविता अर्थासहित उलगडायला लागली आहे....
तेंव्हा वाचकहो, Enjoy the solitude, till it lasts...!! सोबतीला फक्त हे dessert.. आणि माझ्या शुभेच्छा....!!



पुण्यनगरीतील वाहतूकव्यवस्था आणि वाहनांवरील साहित्यसंपदा: एक अभ्यासपूर्ण विवेचन !!

नमस्कार, सुमारे दशकभर पुण्यात राहिल्यावर या नगरीच्या विद्वत्तेचा आम्हाला स्पर्श झाला नसता तरच नवल. त्यामुळे झालेय काय, कोणत्याही गोष्टीची...