Monday, July 30, 2012

वय वर्षे तीन आणि पहिली कमाई

शीर्षक वाचून आश्चर्य वाटले ना? 
आजचा लेख आहे माझ्या पिल्लावर ! जगातल्या कुठल्याही  आईप्रमाणे मला आता 'proud mother' असल्याचे फिलिंग आले आहे.
गोष्ट छोटीशीच पण शेअर करावीशी वाटली तुमच्याबरोबर- 
तर माझ्या तीन वर्षाच्या बछड्याच्या day-care मध्ये खूप छान छान activities सुरु असतात- हो, अगदी रोज! ही सर्व छ्बुकडी पण त्यात इतकी रमतात म्हणून सांगू? रोज त्याला day-care मधून घरी घेऊन जाताना त्याची अखंड बडबड सुरु असते, दिवसभर काय केले त्याबद्दल. बऱ्याच वेळेला त्याच्या दोन्ही हातांवर चिमुकल्या चांदण्या रेखलेल्या असतात- तो दिवसभर शहाण्या मुलासारखा वागला म्हणून!! ते चांदणगोंदण  पाहिल्यावर मग त्याला अगदी कुठे ठेऊ आणि कुठे नको असे होऊन जाते. जणूकाही मलाच मोट्ठे बक्षीस मिळाले आहे असा आनंद होतो. त्याच्या चेहेऱ्यावरचे निरागस हसू, मोठ्यामोठ्या डोळ्यात उमटलेले कुतूहल सगळे काही मनाच्या कुपीत साठवून ठेवावेसे वाटते. 
त्याच्या day-care मध्ये जुलै महिन्याची theme होती -' रेन' अर्थात पाऊस! इतक्या धमाल गोष्टी होत्या त्याअंतर्गत! एक दिवस या सर्व मुलांना त्यांचे आवडते chocolate कसे तयार होते त्याचे प्रात्यक्षिक दाखवले. एक दिवस बघते तर पिल्लाच्या हातात दोन-दोन कागदी बेडूक. :) त्याचा पूर्ण weekend त्या बेडूक-द्वयीबरोबर खेळण्यात गेला. 
मग आली नागपंचमी. त्यादिवशी त्याला घरी आणताना पाहिले तर स्वारी सारखी हात पसरून बघत होती. नीट निरखून पहिले तर त्याचे इवलूसे हात मेंदीने रंगलेले.. मुलांना पावसाळा, त्यात येणारे सण, नवजीवीत होणारी जीवसृष्टी यांची ओळख करून देण्याचा किती सुंदर मार्ग आहे न हा!
गेल्या आठवड्यात गम्मतच झाली. day-care मधून बाहेर पडताना अरीनच्या हातात एक थर्माकोलचा छान रंगवलेला कप होता. त्यात त्याने मेथीच्या बिया पेरल्या होत्या. 'आई, हि बघ माझी activity' - तो उत्साहात सांगत होता. गेला आठवडाभर आम्ही दोघे त्या मेथ्याना पाणी घालत आहोत. आता त्या कपातून मेथीची कोवळी पाने डोकावतायत. 
हा सगळा किस्सा मी माझ्या मैत्रिणीला सांगत होते तर ती उत्स्फूर्तपणे म्हणाली - अरे वाह, तेरे बेटे कि पेहेली कमाई !! अब उसे मेथीकी सब्जी खिलाना..!!
छोटेसेच वाक्य, पण माझ्या मनात रुतून बसले. वाटले, खरच सर्वच कमाई काही पैशात नाही मोजता येत. ती मेथीचे दाणे टाकताना वाटलेली उत्सुकता, त्यांना रोज पाणी देताना येणारी मजा आणि आता कोवळी हिरवाई बघताना मुलाच्या चेहेऱ्यावर दाटलेला निरागस आनंद - हि सर्व कमाईच नव्हे काय? त्याची आणि माझीही !! कधीही न संपणारी ....







                                                                





                                                                    


Sunday, July 8, 2012

Sunday Brunch - आलू पराठा

आठवडाभर वाट पाहिल्यावर आला एकदाचा रविवार. त्यात आजचे वातावरण पण कुंद, मंद, धुंद, असे. :) मग अश्या हवेत काहीतरी छान चवदार नको का? (तसे पाहायला गेले तर सर्वच प्रकारचे अन्न हे पूर्णब्रह्म असले तरीही ते चविष्ट असेल तर दुधात साखर. ) आणि चमचमीत पदार्थ म्हटला कि बटाटा हा त्याचा एक अविभाज्य घटक असणार हे जवळपास .ठरलेलेच आहे. त्यातून बटाटेवडा, आलू पराठा, हे प्रकार म्हणजे तर बटाटेप्रेमींच्या मर्मबंधातील ठेव ! पण गोची अशी आहे कि हा बटाटा एकटा येतच नाही कधी. त्याच्याबरोबर भरपूर तेल, चण्याचे पीठ, हिरव्या मिरच्या असा सगळा लवाजमा असल्याशिवाय बटाटे महाराजांचा दरबार पूर्णच होत नाही. मग गरीब बिचाऱ्या diet वर असणाऱ्या मंडळीनी हे प्रकार खायचेच नाहीत का? आजच्या रेसिपीचा उगम या प्रश्नातूनच झाला आहे. आज आपण बनवणार आहोत आलू पराठे, ते सुद्धा अतिशय कमी तेलातील. पण खमंगपणा जराही कमी होऊ न देता. मग जाऊ या का आपल्या प्रयोगशाळेत?

साहित्य- 4 उकडलेले बटाटे, 8 लसूण  पाकळ्या, एक छोटा चमचा तिखट, पाव चमचा हिंग, पाव चमचा हळद, तीन चमचे तेल, दोन चमचे लिंबूरस, थोडीशी कोथिंबीर बारीक चिरून, दीड वाटी कणिक, पाणी, मीठ चवीनुसार

कृती-
1. प्रथम उकडलेले बटाटे चांगले मळून  घ्यावेत.
2. तेलात बारीक चिरलेला लसूण परतून घ्यावा. त्यातच हिंग, हळद, तिखट, मीठ, लिंबूरस, कोथिंबीर, टाकून परतून घ्यावे. सर्वात शेवटी कुस्करलेले बटाटे टाकावेत व मिश्रणाला एक छान वाफ आणावी.
3. कणिक थोडेसे मीठ टाकून भिजवून घ्यावी व तिचे छोटे छोटे गोळे करावेत.
4. या गोळ्यांमध्ये वरील सारण भरून पराठे लाटून घ्यावेत व तव्यावर दोन्ही बाजू तेल न टाकताच भाजून घ्याव्यात.
5. गरमागरम पराठे तव्यावरून direct प्लेटमध्ये व सायीच्या दह्यासोबत पोटात. :)

टीपा-
1. या पराठ्यांमध्ये भरायचे सारण आपण पूर्ण शिजवून घेतले असल्यामुळे ते एकजीव होते व सारणाचा गोळा अगदी पुरणपोळी मधील पुरणासारखा गुळगुळीत होतो. असे पराठे लाटायलाही खूप सोपे पडतात.
2. सारण अश्या प्रकारे शिजवून घेतल्यामुळे एकूणच पराठे करताना तेल खूप कमी लागते, तरीही पराठ्यांचा खमंगपणा मुळीच कमी होत नाही.



चटकदार झुणका.. पण जरा हटके :)


नमस्कार वाचकहो,,
आज शनिवार. तसा न कर्त्याचाच  वार. पण मी आणि माझे पिलू सकाळीच आवरून  बसलो होतो.  बाहेर भटकायला जायचे होते ना ! पण जाण्याआधी नेहमीचाच यक्षप्रश्न सोडवायचा होता - आज खायला काय करायचे? मग फ्रीज उघडून आढावा घेतला, काय काय आहे त्याचा- खरेतर काहीतरी चमचमीत खावेसे वाटत होते पण फ्रीजमधील परिस्थिती फारशी उत्साहवर्धक नव्हती :(  थोडेसे किसलेले गाजर, चिरलेला कांदा, चिरलेले tomato व बारीक चिरलेली कोथिंबीर !! म्हणजे तसा पौष्टिक कोशिंबिरीचा मालमसाला होता, पण आजतरी जिभेने मेंदूवर मात करायचा चंगच बांधला होता।. :) मग काय, सुरु झाले जिव्हा आणि मेंदूमधील युद्ध !  एरव्ही हे युद्ध तसे घातकच पण आज त्यातून चक्क एक छान पदार्थ जमून गेला :)
आता तुम्ही म्हणाल कि शीर्षक तर आहे झुणका, मग त्यात नवीन काय आहे? तर हा आहे पौष्टिक झुणका!! कारण त्यात नेहमीच्या फक्त कांद्याबरोबरच गाजर, tomato, असा ऐवजही आहे आणि कोथिंबीर पण जरा सढळ हातानेच वापरली आहे. पण याचा USP काय आहे माहित आहे? यात चण्याच्या पिठाऐवजी चक्क मुगाचे पीठ वापरले आहे. तर आता नमनालाच घडाभर तेल न ओतता एकदम फोडणी करू या का?
साहित्य -
चिरलेला कांदा, किसलेले गाजर, चिरलेले tomato प्रत्येकी अर्धी वाटी, अर्धी वाटी मुगाचे पीठ, चिरलेली कोथिंबीर एक जुडी, तीन मोठे चमचे तेल, पाव चमचा, हिंग अर्धा चमचा हळद, तिखट, मीठ चवीनुसार
कृती -
1. प्रथम मुगाचे पीठ कोरडेच भाजून घ्यावे.
2. त्याच भांड्यात तेलाची फोडणी करून चिरलेल्या भाज्या (कोथिंबीर सोडून) झाकण ठेवून शिजवून घ्याव्यात.
3. भाज्या शिजल्या कि चिरलेली कोथिंबीर टाकून एक  मिनिट मोठ्या आचेवर परतून घ्यावे.
4. मग त्यात तिखट,, मीठ टाकून पुन्हा एकदा परतून घ्यावे.
5. सर्वात शेवटी मुगाचे पीठ पेरून दोन वाफा काढाव्या.
6. पुढे काय? अहो तयार झाला कि झुणका.. :)   गरम गरम भाकरी, किंवा फुलक्यांबरोबर त्याचा आस्वाद घ्यावा.


टीपा-
1. या झुणक्यासाठी  आपण बारीक चिरलेला कोबी, सिमला मिरची, फरसबी, इत्यादी भाज्यांचे मिश्रणही वापरू शकतो.
2. आवडत असल्यास सर्वात शेवटी दोन चमचे दाण्याचे कूट टाकायलाही हरकत नाही.
3. Tomato पुरेसे आंबट नसल्यास एक चमचा लिंबुरस किंवा एक चमचा दही टाकावे.





Thursday, July 5, 2012

खमंग दलिया शिरा

नमस्कार वाचकहो,
बऱ्याच दिवसात काही लिहिलेच नव्हते. विषय सुचत बरेचसे, पण ते तसेच विरून जात. मुलाची नवीन शाळा, अहोंचे इथे नसणे, होणारी धावपळ, चिडचिड.... काही काही करू नये, शांत बसून राहावे, असे वाटण्याचे दिवस. अर्थात मी लिहिले नाही म्हणून जग चालायचे थांबले नाही- पण तरी मन खंतावत होतेच- बोटे शिवशिवत होतीच... म्हणून म्हटले आजच्या दिसामाजी थोडेतरी लिहू या -- :)

गेले काही दिवस मी मला सुचलेल्या (आणि जमलेल्या :) ) पाककृतींवर लिहित होते. आजचाही लेख त्या संदर्भातीलच !
तर हा दलिया शिरा खमंग लागतोच पण पौष्टिकही आहे बर का.. 
साहित्य - अर्धी वाटी दलिया (गव्हाचा जाड रवा - कुठेही मिळतो बाजारात), दोन वाट्या दूध,,पाव वाटी तूप, काजू, बदाम आवडीनुसार तुकडे करून, अर्धी वाटी गूळ
कृती - 
1. तुपावर दलिया छान मोकळा भाजून घ्यावा. दलिया खमंग भाजला गेल्यावर त्यातच काजू-बदामाचे तुकडे पण परतून घ्यावेत.
2. सर्व दूध टाकून दलिया मऊसर शिजवून घ्यावा.
3. दलिया शिजल्यावर त्यात बारीक चिरलेला गूळ घालून मिश्रण ढवळून घ्यावे. 
4. सर्व गूळ विरघळला कि आपला दलीयाचा शिरा तयार झाला. :)


टिपा:

1. जर दलीयामध्ये सगळे दूध शोषले गेले नाही आणि त्या आधीच गूळ टाकला गेला तर दूध फाटायची शक्यता असते,, म्हणून गूळ घालण्याआधी दलिया नीट शिजवून घ्यावा.
2. तुम्ही गुळाऐवजी साखरही वापरू शकता पण गुळामुळे शिऱ्याचा खमंगपणा खूप वाढतो. चवीत खूप फरक पडतो तसेच शिरा पौष्टिकही होतो.
3. लहान मुलांना देण्यासाठी हा अतिशय उत्तम पर्याय आहे.
4. आपण यात सफरचंद, केळी अशी फळेही टाकू शकतो. अशावेळी ती फळे गूळ घालण्यापूर्वी शिजवून घ्यावीत.

 

पुण्यनगरीतील वाहतूकव्यवस्था आणि वाहनांवरील साहित्यसंपदा: एक अभ्यासपूर्ण विवेचन !!

नमस्कार, सुमारे दशकभर पुण्यात राहिल्यावर या नगरीच्या विद्वत्तेचा आम्हाला स्पर्श झाला नसता तरच नवल. त्यामुळे झालेय काय, कोणत्याही गोष्टीची...